Personenalarmering: hoe lang houden we nog vast aan ‘vast’?
In Nederland hebben honderdduizenden mensen, vooral ouderen, een personenalarm. Het overgrote deel van al deze mensen maakt daarbij nog steeds gebruik van de zogeheten vaste lijn. Ondanks de vertrouwde klank van het woord ‘vast’, brengt deze keuze echter ook risico’s met zich mee.
In dit artikel zet ik vijf van deze risico’s op een rijtje; zaken om in elk geval even bij stil te staan als je een keuze moet maken tussen vaste en mobiele personenalarmering. Als ik het over de ‘vaste lijn’ heb, doel ik overigens zowel op de ouderwetse analoge koperdraad als op de digitale telecomverbinding voor thuis. Want de analoge lijnen worden op dit moment in hoog tempo gedigitaliseerd. Een goede reden voor zorgorganisaties om juist nu na te denken over een overstap op mobiele personenalarmering, aangezien veel traditionele alarmeringskastjes toch al vervangen dienen te worden.
Risico 1: nachtelijk onderhoud aan de systemen
Je kent de mailtjes van Ziggo of KPN vast wel: binnenkort vindt er onderhoud plaats aan ons netwerk, excuses voor het eventuele ongemak. Vaak vindt dit onderhoud ’s nachts plaats. Voor de meeste mensen is dit prettig. Maar voor kwetsbare ouderen is het juist een extra risico, omdat de kans groot is dat een alarmoproep ’s nachts serieuzer is.
Risico 2: switchen van telecomprovider
Veel mensen wisselen eens in de zoveel tijd van telecomprovider. Naast een mooie welkomstkorting krijg je dan ook een nieuw modem. Dat is een risico, want door andere instellingen kan het gebeuren dat je modem niet meer goed communiceert met het personenalarm.
Risico 3: de vaste lijn sterft uit
Steeds meer mensen leven zonder vaste telefoonaansluiting. Deze groep cliënten zou naast de bijdrage voor de personenalarmering ook nog te maken krijgen met de aanvullende kosten van een vast telefonie-abonnement. Over kosten gesproken: vaste apparatuur dient ook nog eens fysiek geïnstalleerd en gedemonteerd te worden.
Risico 4: vals alarm
Met een personenalarmering via de vaste lijn heb je alleen een spreek-luisterverbinding als je in de buurt bent van het basisstation. In de praktijk veroorzaakt dit regelmatig een vals alarm, waardoor zorgverleners onnodig in actie moeten komen. Bij mobiele personenalarmering is er altijd en overal een spreek-luisterverbinding mogelijk, zowel binnen als buiten, en heb je minder kans op een vals alarm.
“Analoge lijnen worden in hoog tempo gedigitaliseerd, waardoor het merendeel van de traditionele alarmeringskastjes toch al vervangen moet worden. Dit is daarom hét moment om over mobiele personenalarmering na te denken.”
Risico 5: controle op correct functioneren
Het laatste risico dat ik wil aanstippen is specifiek van toepassing op de analoge koperdraadverbinding. In tegenstelling tot bij digitale systemen, die vaak continu worden gemonitord, wordt bij deze systemen veel minder vaak gecontroleerd of ze nog wel correct werken. Maar één keer per week bijvoorbeeld. Het kan daardoor dagen duren voordat je erachter komt dat een personenalarm überhaupt geen verbinding kan maken.
Het alternatief: mobiele personenalarmering
Bij Zintouch signaleren we dat zorgorganisaties, mede door de hierboven genoemde risico’s, steeds minder vasthouden aan ‘vast’ bij het selecteren van systemen voor personenalarmering. En dat (maar nu preek ik voor eigen parochie) is natuurlijk nog los van de vele andere voordelen die mobiele personenalarmering biedt.